W związku z powszechnymi informacjami dotyczącymi przygotowywanej reorganizacji naczelnych organów administracji państwowej, zmierzającej do ograniczenia liczby ministerstw i uściślenia zakresu ich kompetencji i odpowiedzialności – Polska Izba Gospodarcza „Ekorozwój” w Warszawie zgłasza następujące uwagi i propozycje dotyczące zakresu reorganizacji w sferze szeroko pojętej ochrony środowiska, a więc z zakresu swojej codziennej działalności.
Dotychczasowa koncepcja, której przewodnią zasadą było zabezpieczenie posad ministerialnych możliwie największej liczbie reprezentantów 3 partii, tworzących koalicję parlamentarną i rządową, w powszechnej opinii nie zdała egzaminu. Uniemożliwia ona sprawne działanie Rządu oraz niejednokrotnie utrudnia znalezienie właściwego adresata spraw, wymagających szybkiego i sprawnego rozwiązania.
Poprzednio działające Ministerstwo Środowiska zostało podzielone między następujące nowe resorty:
1) Ministerstwo Środowiska (do tej pory nie w pełni zorganizowane)
2) Ministerstwo Klimatu
3) Ministerstwo Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej
Bardzo różnie podporządkowane zostały podlegające uprzednio Ministerstwu Środowiska
organy i instytucje centralne oraz instytuty naukowe, takie jak:
-Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska
– Lasy Państwowe
– Główny Inspektorat i Wojewódzkie Inspektoraty Ochrony Środowiska
– Generalna i Regionalne Dyrekcje Ochrony Środowiska
– Zarządy Gospodarki Wodnej (obecnie Przeds. „Wody Polskie”)
– Instytut Kształtowania Środowiska
– Państwowy Instytut Geologiczny
– Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej
– Instytut Ekologii Terenów Uprzemysłowionych
– Instytut Badawczy Leśnictwa
W efekcie wprowadzonych po 2019 r. zmian, stworzony został chaos kompetencyjny i brak odpowiedzialności za określone działy gospodarki narodowej. Nowe Kierownictwa Resortów zajmują się nie merytorycznymi zagadnieniami i zarządzaniem podporządkowanymi sferami, ale
głównie czystkami personalnymi i obsadzaniem stanowisk kierowniczych swoimi zaufanymi ludźmi.
Stosunkowo przyzwoicie wygląda na tym tle działalność Ministerstwa Klimatu, które jest w obecnym układzie względnie kompetentne w zakresie przejętych obowiązków, choć załatwia tylko fragment zagadnień wchodzących w zakres ochrony środowiska. Uzgadnianie spraw
inwestycyjnych, zezwoleń, koncesji i wydawanie decyzji administracyjnych wymagających wiedzy i specjalistów z kilku specjalności ekologicznych, przekracza obecnie kompetencje nowych resortów.
Ochrona środowiska jest dziedziną interdyscyplinarną, wymagającą wszechstronnej wiedzy i doświadczenia. Powierzenie obecnych resortów młodym działaczom partyjnym jest nieporozumieniem. By zadania z zakresu ochrony środowiska były prawidłowo realizowane
należy doprowadzić do integracji naczelnych organów administracji, zbliżonej do poprzednio istniejącego modelu. Niezbędne jest połączenie Ministerstwa Klimatu i Ministerstwa Środowiska oraz przejęcie problemów gospodarki wodnej na obszarze kraju od dotychczasowego Ministerstwa Gospodarki Morskiej. Żegluga śródlądowa winna stanowić dział
Ministerstwa Infrastruktury. W nowotworzonym, zintegrowanym Ministerstwie Środowiska winna bezwzględnie znaleźć się gospodarka wodna, jako jedno z wiodących zagadnień z odpowiednim zabezpieczeniem finansowania tej gospodarki, która należy obecnie do najbardziej zaniedbanych działów środowiska.
Do rozważenia jest zakres zaangażowania nowego Ministerstwa Środowiska w rozwój energetyki odnawialnej, która w dotychczasowych ramach organizacyjnych została totalnie zaniedbana. Wykorzystanie dla jej szybkiego rozwoju rezerw tkwiących w hydroenergetyce,
biogazowaniu, zwłaszcza wykorzystującego odpady organiczne, jako elementu gospodarki obiegu zamkniętego. wskazuje na możliwości powiązania OZE z nowym Resortem Środowiska.
Przedstawiając te krótkie i bardzo ogólne propozycje, PIG „Ekorozwój” pragnie zwrócić uwagę na potrzebę bardziej starannego doboru kadr na szczeblu kierownictw nowych resortów.
Nominację na szczebel ministerialny powinien otrzymywać kandydat co najmniej z kilkunastoletnim doświadczeniem zawodowym, w tym na samodzielnym stanowisku kierowniczym oraz posiadający niezbędny zakres doświadczenia życiowego, pozwalający na krytyczną, obiektywną oceną podejmowanych przez siebie decyzji.
